*Κάπου εκεί ψηλά..στον ουρανό

Να ανοίξω τα φτερά μου θέλω,να πετάξω στον γαλάζιο ουρανό,να περάσω μέσα από τα σύννεφα..να τα ακουμπάω με την άκρη των δαχτύλων μου..να κάτσω πάνω σε ένα από αυτά..στο πιο καλοσχηματισμένο..να βλέπω τον κόσμο από ψηλά..πώς θα ήταν άραγε?

Να σε κοιτάξω από εκεί ψηλά και να κατέβω να σε πιάσω από το χέρι και να πετάξουμε μαζί..αυτή την φορά ως τα αστέρια θέλω να πετάξω..

Να σου χαρίσω το πιο φωτεινό αστέρι...να το ονομάσω με το όνομά σου...θα είναι δικό σου..μόνο δικό σου..θα είναι δικό μας..

Μα ξέχνα τα πάντα..σταμάτα τον χρόνο..και ας μείνουμε έτσι για όσο γίνεται..να σε κοιτάω μόνο θέλω...όχι λόγια..όχι νεύματα..παρά μόνο τα μάτια σου..θα καταλάβω περισσότερα..κοίταμε και εσύ..τα δικά μου μάτια χαμογελάνε είμαι σίγουρη..

Μα όταν αρχίσει ξανά να κυλάει ο χρόνος,θα είναι αυτή η στιγμή μας..όποτε ξανά θελήσουμε μπορώ αυτή την φορά να σταματήσω το χρόνο εγώ...μία θα τον σταματάς εσύ μία φορά εγώ...και μετά από αρκετό καιρό θα μετρήσουμε τις φορές...θα είναι πάρα πολλές..θα είναι ξεχωριστές..γιατί θα μιλάμε μόνο με τα μάτια..και θα είναι δικά μας μόνο..έπειτα όταν ξανά κυλάει ο χρόνος θα μένει ως την πιο μαγική ανάμνηση..θα δεις θα είναι όχι μία αλλά πολλές...χαραγμένες θα μείνουν..τώρα πιάσε μου το χέρι να πετάξουμεε πάλιι μακρυάα..δεν φοβάμαι να πάω και στα πιο περίεργα μέρη μαζί σου...το αστέρι που σου χάρισα,το αστέρι μας θα μας περιμένει πάντα εκεί,όταν θελήσουμε να μιλήσουμε με τα μάτια ξανά...με τα λόγια μιλάμε πάντα με τα μάτια όμως?είναι συγκεκριμένες οι στιγμές..όπως αυτές εκεί στο αστέρι δίπλα...

                                                                         *κάτι μικρό,έτσι μου ήρθε ξαφνικά η όρεξη να γράφω..

SOF...=)

Kαληνύχταα!

*Χορεύοντας Τανγκό..

Έξω βρέχει,πλησιάζω το παράθυρο,οι σταγόνες τις βροχής πέφτουν πάνω στο τζάμι..οι άλλες χορεύουν το δικό τους χορό της βροχής έξω..τανγκό νομίζω χορεύουν..έχουν πλησιάσει η μία κοντά στην άλλη..μια μελωδία ακούω..μα από που έρχεται?κοιτάω αριστερά..από ένα άλλο παράθυρο μπορώ να διακρίνω ένα παιδί να αποτυπώνει τα συναισθήματα του παίζοντας μουσική με το βιολί του...με έχει μαγέψει η σχέση του με την μουσική,μα υπάρχουν ανθρωποί που μιλούν με την μουσική..λίγο πιο πέρα ακούω νότες να βγαίνουν χορεύοντας και αυτές από ένα παλιό μαύρο πιάνο με ουρά.ένας ηλιιωμένος άντρας με τα ζαρωμένα χέρια του..ακουμπάει απαλά τα πλήκτρα, έτσι όπως χαϊδεύει τα εγγόνια του...κλείνει τα μάτια,μάλλον του έρχονται αναμνήσεις στο μυαλό..έρχεται η γυναίκα του τον πλησιάζει,κάθεται δίπλα του και πάνω στα χέρια του βάζει τα δικά της..τα δαχτυλά της ταυτίζονται με τα δικά του...παίζουν μαζί πιάνο...τώρα η μελωδία είναι πιο έντονη.με κάνει να αισθάνομαι την ανάγκη να αγαπήσω,να αγαπηθώ και να ερωτευτώ...

Οι σταγόνες χορεύουν τώρα σε πιο αργούς ρυθμούς..καθώς η βροχή αρχίζει να σταματάει..το βιολί σβήνει σιγά σιγά..το ηλικιωμένο ζευγάρι ανοίγει τα μάτια του και παίζουν μαζί την τελευταία νότα...ξαφνικά όλα ησυχάζουν..κλείνω τα μάτια μου και φτιάχνω τώρα μία άλλη εικόνα...

 

SOF...=) 

                                                                                                                             

Η ζωή μπορεί να αλλάζει από την μια στιγμή στην άλλη..ένα ατελείωτο παραμύθι είναι...ο καθένας έχει δικό του,άλλοτε ωραίο άλλοτε όχι..είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής..τι το καθορίζει όμως? εσύ ή οι άλλοι..να το καθορίζεις εσύ πάντα ποτέ οι άλλοι...

Μπορούν να υπάρχουν κακοί μάγοι,λύκοι μπορούν να υπάρχουν όμως νεράιδες και ξωτικά..

για να αντιμετωπίσεις τους μάγους και τους λύκους όταν όμως έχεις στο πλευρό σου το δικό σου ήρωα τότε όλα τα κακά παύουν να υπάρχουν...είναι ο ανθρώπος σου...είναι το δικό σου γλυκό παραμύθι...

το κακό είναι ότι πολλές φορές προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα απότομα...αυτή η πραγματικότητα είναι το χειρότερο παραμύθι...

μην ξεχνάς όμως μπορείς να το φτιάξεις όσο καλύτερα μπορείς..η αισιοδοξία και το χαμόγελο πάντα βοηθούν...και σίγουρα θα βρεις τον δικό σου ήρωα..=)

τα ξαφνικά είναι τα ωραία..;)

SOF...=)